2010

Tað er kenda listakvinnan Sigrun Gunnarsdóttir, ið hevur sniðgivið Kærleikskúluna 2010. Vakra glaskúlan er litfagurt prýdd við sterku súmbolunum Dúgvuni, Einglinum og Liljuni, sum ímynda okkara arv frá aldargomlu kristnu mentanini.

 

 

Kærleikans bond

Jarðarvælvildin er lítil og ljós, men í tess tekning ber tað eini boð um markleysa og óendaliga styrki. Tess styrki er eins og hon, sum floymir frá teimum sløgum av mannahjørtum og sameinir fólk úr øllum londum og málum. Dúgvan ber eini boð um frið, Eingilin ber glað tíðindi, og Liljan er ein boðberi um lív. Fjald og bundin saman í kærleikans teppi bera tey eini boð um vón og eina bjarta framtíð. Ein arvalutur frá gomlu kristnu mentanini, sum sameinir okkum í ósjónligum kærleikans bondum.

 

Um listafólkið

Sigrun Gunnarsdóttir (f. 1950) er ein kend føroysk listakvinna. Útbúgvin við Kongaliga Danska Akademiið í fínari list frá 1973 til 1980. Hon hevur sett stóran dám á føroyska listaheimin. Sigrun hevur ferðast víða um við hennara list, og hon er umboðað við nógv listasøvn.

Sigrun Gunnarsdóttir kemur til eitt vegamót um miðjan 1990’ini og endar við eini myndarligari og surrealistiskari verð, sum er heilt øðrvísi frá øllum øðrum í føroyska listalívinum. Vit halda, at vit skilja innihaldið í málningunum, men samstundis hóma vit beinanvegin ein myndarligan form, sum tosar við dulvitið. Tá vit hava sæð hennara málningar, eru teir brendir inn í sjónina – og inn í minnið.

Grundarlagið við listini hjá Sigruni er eyðkent við eini endurhugsan, fornari gudrøknari mentan. Tú vilt leggja ein annan heim til merkis – um teg, innan í tær, sum ikki kann síggjast, bert merkjast. Tú fert at verða drigin inn í verkini og gloyma um teg sjálva/n, standa verjuleys/ur, um enn samstundis væl vard/ur av ímyndunum, sum fylla verð Sigrunar av myndum.

 

Heiðurin av fyrstu kúluni

Fyrsta eintaki av Kærleikskúluni 2010 varð handað Snorra Brend, blaðmanni. Við hesum heiðrinum vildi stýrið fyri Dugna takka Snorra Brend fyri hansara jaligu blaðgreinar í Sosialinum fyrr í ár um 4 fólk við breki, teirra gerandisdag, førleikar og styrkir.

Snorri Brend hevur sum blaðmaður gingið undan og víst á fjølbroytni menniskjans. Hann hevur megnað at lýst førleikarnar og styrkirnar hjá persónum við breki sum eitt tilfeingi í samfelagnum. Slíkar blaðgreinar eru við til at bróta fordómar niður og eru við til at menna kjakið, fólki við breki at gagni.

Hetta er nakað, sum Dugni ynskir at heiðra og vera við til at varpa ljós á.